Koty, psy i inne takie, to nie zwierzęta stadne. Tak więc po kilku miesiącach wychowywania przez swoją matkę, są 'skłóceni', zaczynają walczyć o miejsce w domu, zwłaszcza, gdy taki mały szczeniak lub kocię urośnie, wtedy matka zaczyna traktować swoje dziecko jak wroga, 'zagrożenie' dla jej rangi w tym domu. Nie da się dokładnie przewidzieć, jak długo potrwa etap intensywnego wzrostu u danego czworonoga, jednak wiele zależy od jego rasy. Z reguły psy ras małych rozwijają się i rosną szybciej niż psy ras dużych, ale nawet u maluchów trwa to do około 12. miesiąca życia. Psy ras dużych osiągają docelowe rozmiary między 12. a 16 Gość gość. Goście. Napisano Marzec 8, 2017. Minęło 1.5 roku a ja nadal tęsknie. Często mi się śni i bardzo się wzruszam na samą myśl. Dziś miałam taki realistyczny sen, że znów Psia tęsknota – lęk przed separacją. Różne rasy psów reagują różnie na brak obecności właściciela. Niektóre cierpią na tzw. “Lęk separacyjny”. To sprawia, że czują się zdruzgotane, gdy ich pan jest nieobecny. Rasy, które są genetycznie bardziej podatne na lęk separacyjny, to: 1.Rasy mieszane. 2. Owczarek niemiecki. . Szczeniaki rosną, toteż potrzebują innych składników (i w innych proporcjach) niż dorosłe psy. Dlatego nie nadają się dla nich karmy przeznaczone dla dorosłych zwierzaków, nawet jeśli mają postać małych kulek. Bo nie o ich wielkość chodzi, ale o skład. Czym karmić szczeniaka? Przełomowy 8. tydzień Przez pierwsze cztery tygodnie życia pieska powinna karmić go wyłącznie matka. Jeśli nie ma takiej możliwości, sięgamy po specjalne preparaty. Ważne, by nie podawać mleka krowiego, bo nie zapewni ono szczeniaczkowi potrzebnych składników. Po tych czterech tygodniach stopniowo wprowadza się do diety pokarmy stałe. Około ósmego tygodnia pieski są już w stanie samodzielnie jeść pokarm gotowany lub karmę – i często właśnie wtedy trafiają do nowych domów. Co im podawać do jedzenia? Wszystkiego w sam raz Młody pies, który jeszcze rośnie, potrzebuje dużo białka, wapnia, fosforu i tłuszczu, a także nienasyconych kwasów tłuszczowych, miedzi, cynku i witamin. Jedzenie powinno być kaloryczne, bo szczeniak wydatkuje dużo energii, ale jednocześnie nie wolno go przekarmiać, bo to wstęp do nadwagi, a także – szczególnie w wypadku dużych ras – niebezpieczeństwo obciążenia stawów. Czym karmić szczeniaka? Najłatwiej i najlepiej stosować dobrej jakości gotową mokrą lub suchą karmę (tę drugą można zwilżyć wodą). Jeśli postawimy na dietę opracowaną przez specjalistów, nie ma ryzyka, że pupilowi zabraknie jakichś składników. A trzeba pamiętać, że niedobory, które powstaną w szczenięctwie, są nie do nadrobienia w dorosłym życiu. Komu suplementy? Jeśli chcemy żywić psiaka samodzielnie przygotowanym jedzeniem, gotujmy posiłki złożone z mięsa, ryżu i warzyw (w równych proporcjach), urozmaicone białym serem lub jogurtem naturalnym i ugotowanym jajkiem. Do tego zapewne konieczne będą suplementy, ale dokładną dietę powinniśmy omówić z weterynarzem. A gdy szczeniak nie chce jeść? Zdarza się, że maluch odmawia jedzenia, co jest niebezpieczne. Dorosłemu psu mała głodówka nie zaszkodzi, ale dla rosnącego szczeniaka niejedzenie może być groźne. Trzeba go więc zachęcić. Podawajmy lekko ciepłe posiłki, które intensywniej pachną (suchą karmę możemy zalać ciepłą wodą). Nie zmieniajmy też zbyt często rodzajów pożywienia, bo pies, zamiast przekonać się do jedzenia, zacznie wybrzydzać. Szczeniakowe pytania. Czym karmić szczeniaka? Żywienie szczeniaka to nie lada wyzwanie. Sprawdź, co musisz o nim wiedzieć, by rósł zdrowo! Czy szczeniakowi można podawać mleko? Szczeniak, który do nas trafia, zwykle ma już 8 tygodni i zakończył picie mleka matki. Mleko krowie (lub kozie) ma zupełnie inny skład. Zawiera dużo więcej wody i laktozy, a zdolność trawienia tej drugiej piesek z czasem traci. U wielu psów mleko krowie wywołuje biegunki. Jeśli już koniecznie chcemy podać pieskowi jakiś nabiał, poczęstujmy go białym serem lub jogurtem naturalnym (w niewielkiej ilości). Ile razy dziennie karmić szczeniaka? Pieski od 8. tygodnia życia do 3. miesiąca karmimy 5 razy dziennie o tych samych porach. Każda porcja powinna być tej samej wielkości. Szczeniaki między 3. a 6. miesiącem zacznijmy karmić 4 razy dziennie. Liczbę porcji po 6. miesiącu uzależniamy od docelowej wielkości zwierzaka. Małe rasy mogą pozostać przy 4 posiłkach dziennie do końca życia (lub po 9. miesiącu zmniejszmy do 3). Duże psy karmmy od 9. miesiąca 3 razy dziennie, a po ukończeniu roku – 2 razy. Kiedy przejść z karmy dla szczeniąt na karmę dla dorosłych? Psy małe i miniaturowe dojrzewają dużo szybciej niż duże i olbrzymie. Dorosły pies to taki, który zakończył już proces wzrostu. Jeśli mamy wątpliwości, czy to już ten moment, poradźmy się weterynarza. Generalnie małe rasy możemy przestawić na karmę dla dorosłych psów, gdy skończą 9 miesięcy, duże – w wieku 12 miesięcy, olbrzymie – po 18. miesiącu życia, a czasem nawet dopiero po ukończeniu 2 lat. Jak urozmaicać szczeniakowi posiłki? Nie powinniśmy w ogóle tego robić, bo to prosta droga do wychowania niejadka. Jeśli zdecydowaliśmy się na zbilansowaną, pełnoporcjową karmę, serwujmy tylko ją, w ilości podanej na opakowaniu (jeśli pies wydaje się głodny, poradźmy się lekarza weterynarii). Aby urozmaicić pupilowi posiłek, wrzućmy karmę do plastikowej butelki (szczeniak będzie wysypywał kulki) albo podajmy z ręki jako nagrodę, np. za zareagowanie na imię. Konsultacja: lek. wet. Dorota Cibor Według "The Daily Puppy" szczenięta są w pełni dorosłe w wieku od 1 do 2 lat, w zależności od rasy. Mniejsze rasy dojrzewają szybciej niż większe rasy. W zależności od rasy szczenięta osiągają dojrzałość w wieku od 6 do 18 miesięcy po urodzeniu. W tym okresie szczenię dojrzewa płciowo, rzuca płaszcz szczeniaka na rzecz jego dorosłego płaszcza i prawie osiąga swój pełny rozmiar. Po dojrzewaniu kości psa osiągają pełny wzrost. Zwierzę spędza następny miesiąc lub dwa, wypełniając mięśnie i tłuszcz na swoim ciele, dopóki nie jest dorosłym dorosłym psem. Szczenię zazwyczaj kończy się między 6 a 18 miesiącem życia, w zależności od rasy psa. Dorosłość może rozpocząć się w dowolnym momencie od 12 miesięcy do 3 lat. Małe psy zwykle dojrzewają wcześniej i żyją dłużej niż duże psy, podczas gdy duże psy mają dłuższe okresy szczenięcości i dorastania. Niezależnie od rasy, cykl życiowy psa dzieli się na cztery etapy: szczenięctwo, wiek dojrzewania, wiek dojrzały i starszy. Pies wchodzi w ostatnią fazę swojego życia między 6 a 10 rokiem życia, chociaż może żyć znacznie dłużej. Okres między szczenięciem a dorosłością to buntownicza faza dojrzewania, podczas której szczeniak często testuje swoje granice i granice, starając się czuć pewnie i bezpiecznie w swojej roli. Pies może wymagać stałego nadzoru w tym okresie i może wymagać konsekwentnego wzmocnienia swojego szkolenia. Podczas tego etapu pies musi być uspołeczniony z innymi psami, ludźmi i dziećmi. Jeśli nie zostanie wykastrowany, pies może zacząć wykazywać zainteresowanie psami przeciwnej płci. Samica najpierw wpada w żar około 5 lub 6 miesiąca życia, a poziom testosteronu u psa wzrasta w okresie dojrzewania. Po około 10 miesiącach ustabilizuje się poziom testosteronu u psa. Pies jest zazwyczaj uważany za dorosłego, gdy ma 1 lub 2 lata, ale jego dojrzałość społeczna może zająć więcej czasu, w zależności od tego, jak często jest wystawiona na działanie innych psów i ludzi. Czas dłużył się niewyobrażalnie, ale nadszedł wreszcie ten dzień, gdy mogliśmy wybrać szczeniaka, tego jednego jedynego, najcudowniejszego ze wszystkich na całym świecie. Jak już pisałam wcześniej, mieliśmy z czego wybierać. Zdecydowaliśmy się na samca, a w miocie urodziła się jedna sunia i aż osiem piesków. Jak wybrać z takiej gromady?Przede wszystkim trzeba wiedzieć jakiego psa szukamy i po co nam pies. Czy chcemy psa na kanapę, do sportu, na polowania, czy na wystawy? Czy mamy w rodzinie dzieci, lub planujemy je mieć? Czy jesteśmy osobami aktywnymi, czy wolimy odpoczywać w domu przed telewizorem? Odpowiednio dobrany pies może być najlepszym przyjacielem, ale źle dobrany może okazać się największym utrapieniem. Na początku sztywno określiłam sobie hierarchię kryteriów wyboru: 1. Zdrowie (szczepienia, brak widocznych chorób, ale też prawidłowy zgryz, obecność dwóch jąder itp)2. Charakter (szukałam psa o umiarkowanym temperamencie, nie za bardzo nieśmiałego, czy niezależnego, ale też nie za bardzo dominującego i hiperaktywnego)3. Wygląd (ogólne wrażenie, głowa, kątowanie łap itp.)4. Emocje (starałam się by były ostatnim z kryteriów, ale czy mi się to udało?…) Ponieważ szczeniaki w miocie były bardzo „równe” i żaden specjalnie nie odstawał od pozostałych wiedziałam, że będę musiała porównywać każdego psiaka z każdym i zastosować metodę eliminacji. Kryterium zdrowia spełniały wszystkie szczeniaki. Jeśli chodzi o charakter to w 7 tygodniu życia psiaki miały przeprowadzony przez behawiorystę test osobowości. Z testu wyszło, że dwa szczeniaki były nieco mniej zaradne od pozostałych. Jeżeli chodzi o testy to miałam nadzieję, że okażą się one moim wybawieniem i pomogą mi wybrać odpowiedniego szczeniaka z miotu. Pierwotnie sama chciałam wykonać kilka prób i na tej podstawie ocenić, który szczeniak najlepiej pasuje do mojej osobowości. Niestety po rozmowach z behawiorystami dowiedziałam się, że nie jest to takie proste jakby się mogło wydawać. Po pierwsze test osobowości przeprowadzony jest raz. W momencie przeprowadzania testu jeden szczeniak mógł się właśnie obudzić, a inny nie dojeść obiadu i to wszystko wpływa na ich zachowanie. Dodatkowo jedna z behawiorystek przeprowadziła testy na szczeniakach, a po roku zapytała właścicieli dorosłych już psów, czy ich charaktery zgadzają się z wynikami testów. Okazało się, że zgodności nie ma prawie wcale. Dlaczego? Najwyraźniej środowisko w jakim dorasta szczeniak i sposób w jaki jest wychowywany, są ważniejsze niż wrodzone predyspozycje. Najpopularniejsze testy osobowości szczeniąt to: Testy osobowościowe VolhardaTest Campbella – FisheraTesy Briana Klicommonsa, Sarahy WitsonTesty dr Kazimierza Ściesińskiego W związku z tym, że jakoś trzeba ten charakter ocenić, miałam wyniki testów z tyłu głowy. Opierałam się jednak na własnych obserwacjach. Najpierw patrzyłam na szczeniaki jako grupę. Czy jest jakiś wyjątkowo nieśmiały, a może jakiś wyjątkowo agresywny? Może któryś nie chce do mnie podejść i nie jest zainteresowany kontaktem z człowiekiem? Podczas mojej wizyty do szczeniaków została wpuszczona ich matka. Mogłam sobie więc poobserwować zachowania pomiędzy szczeniakami, a dorosłą suką. Obserwacje trwały około 4 godzin. Na początku wszystkie szczeniak wydawały się do siebie bardzo podobne. Później zaczęłam dostrzegać różnice. Warto też poobserwować szczeniaki dłużej, by każdemu dać szansę. Przykładowo jeden z piesków wziął w pysk zabawkę i zaczął ją nieść. Dałam temu szczeniakowi „plus”, bo pomyślałam, że ma naturalne predyspozycje do aportowania. Ale już po 15 minutach… inny szczeniak wziął tą samą zabawkę i zaczął ją nosić Wybór szczeniaka to poważna decyzja, więc lepiej dać sobie trochę czasu na jej podjęcie. Każdego ze szczeniaków brałam też na ręce i patrzyłam jaki ma kontakt z człowiekiem. Czy lubi być podnoszony, głaskany po głowie, łapach, grzbiecie i ogonie? Czy wyrywa się jak szalony i stara uciec? Czy mocno gryzie, czy wyrobił już sobie inhibicję gryzienia? Inhibicja gryzienia to kontrolowana siła ugryzienia, lub inaczej zahamowana agresja. Szczeniaki już od czwartego tygodnia życia powinny uczyć się od matki i swego rodzeństwa, by nie gryźć za mocno podczas zabawy. Jeśli szczeniaki wychowują się z suką i któryś za mocno ugryzie swego brata lub siostrę, matka wkracza do akcji i rozdziela szczeniaki. Wygląda to mniej więcej tak. Pies nauczony inhibicji gryzienia w szczenięctwie będzie wykorzystywał tę umiejętność w dorosłym życiu w zabawie z psami i ludźmi. Po moich wstępnych obserwacjach zostałam z trzema kandydatami. Mogłabym wziąć każdego z nich, a najchętniej całą trójkę 🙂 Tu o pomoc poprosiłam hodowcę. To hodowca obserwował szczeniaki od początku ich rozwoju i zna je najlepiej. Doświadczony hodowca potrafi zwrócić uwagę na pożądane i niepożądane cechy budowy szczeniąt. Potrafi też spróbować przewidzieć co ze szczeniaków wyrośnie. Wie, jakie panują trendy w rasie, czy sędziowie wolą psy większe, mniejsze, dłuższe, krótsze itp. Nie bójmy się pytać hodowcy o opinię. Dobry hodowca chce jak najlepiej dla swoich psów i zależy mu na odpowiednim dopasowaniu przyszłego właściciela i szczeniaka. Sukcesy wystawowe szczeniąt są świetną reklamą dla hodowcy. Dlatego, jeśli będziecie chcieli wystawiać psa, hodowca postara się doradzić wam odpowiedniego szczeniaka. Po rozmowie z hodowcą nadal wahałam się między dwoma psiakami. Postanowiłam więc użyć ostatecznego kryterium – emocji. Wzięłam oba psiaki na kolana i zdecydowałam się na tego, który wydawał się bardziej „mój”. Po całym tym doświadczeniu doszłam do jednego kluczowego wniosku. Najważniejsze jest wybranie dobrej hodowli. Jeśli dokonamy odpowiedniego wyboru możemy mieć pewność, że szczeniaki będą zdrowe, zadbane i dobrze odchowane. W dobrej hodowli mioty są równe, co oznacza, że wszystkie szczeniaki są przepiękne, zgodne ze wzorcem rasy i w podobnym typie. Z jednej strony utrudnia to podjęcie ostatecznej decyzji, z drugiej jednak strony mamy pewność, że któregokolwiek szczeniaka nie wybierzemy, wybór będzie dobry. I tak oto trafił do nas ZERO GRAVITY Atria Cordis (Wektor). Najcudowniejszy szczeniak na Świecie ;D PS. Zapraszam was do obejrzenia filmu, w którym mówię o tym jak wybrać szczeniaka z miotu. Jeśli nie interesuje was moje gadanie, a chcielibyście zobaczyć film z samego wybierania zapraszam do 6 minuty 12 sekundy filmu ;D

jak dlugo szczeniak teskni za matka